مؤدب: باید در برابر مخالفان‌مان سعه صدر داشته باشیم و حرف‌شان را بشنویم
تاریخ انتشار: ۲۷ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۴۲۵۱۱
به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، نشست «ادبیات و سوره» با حضور قاسمعلی فراست نویسنده کتاب «گلاب خانم»، نعمت‌الله سعیدی نویسنده کتاب «دکوپاژهای برزخی» و علی‌محمد مودب شاعر و دستیار وزیر فرهنگ و ارشاد در امور شعر عصر دیروز ۲۶ فروردین ماه به مناسبت هفته هنر انقلاب و به همت مجله سوره در گالری شماره ۲ خانه عکاسان حوزه هنری برگزار شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در این نشست که به میزبانی حوزه هنری برگزار شد، به بحث و گفت‌وگو درباره هنر متعهد و نسبت ادبیات و مجله سوره شهید سیدمرتضی آوینی پرداخته شد.
ادبیات صدایی برای همه دل‌ها است
قاسمعلی فراست با اشاره به معجزه‌گونه بودن ادبیات گفت: من گمان می‌کنم که ما سه نوع زبان داریم : یک زبانی که منظورمان را به دیگران می‌رسانیم، یک زبان ادبی داریم و یک زبان دل. زبان هنر زبان معجزه‌گونه‌ای است. ادبیات زبانش اشاره است، تخیل است. دریافتن این نوع زبان کار کسانی است که با ادبیات سر و کار دارند. یک زبان هم زبان دل است که کسانی مانند عطار و مولانا که اهل دل هستند، می‌فهمند.
وی در ادامه با تأکید بر عدم چارچوب‌گذاری برای ادبیات گفت: گمان می‌کنم که ادبیات خورشیدی است که باید برای همه بتابد. ادبیات صرف نظر از اینکه مسلمان باشیم، ایرانی باشیم یا اروپایی، ادبیات زبان همه است. ادبیات صدایی برای همه دل‌ها است. برای کسانی که تشنه فهمیدن و دریافتن و رشد هستند.
انقلاب اسلامی سلاح‌اش سرود وشعار بود
نعمت‌الله سعیدی نویسنده و منتقد ادبی با اشاره به ادبی بودن انقلاب اسلامی گفت: در انقلاب سال ۵۷ در ظاهر یک نظام را از پهلوی گرفتند اما در باطن از مارکسیست‌ها گرفتند. هرکس با مقداری آگاهی تاریخی می‌داند که اگر انقلاب ۵۷ اتفاق نمی‌افتاد، دیر یا زود شاید یک انقلاب چپ مارکسیستی مسلحانه خشن با عاقبت نامعلوم شکل می‌گرفت، ادبیات و هنر هم تمام قد آمده و همین فضا را پشتیبانی می‌کند. به این معنا که تا قبل از انقلاب اگر به کسی روشنفکر می‌گفتند معلوم بود که او چپ است. به محض آن که می‌گفتند کسی هنرمند اصیل است یعنی حرف‌هایش مارکسیستی است. اصلاً سابقه ندارد انقلابی با این حجم از مصالحه آمیز بودن. انقلاب اسلامی، انقلابی کاملاً ادبی بود که سلاح انقلابیونش سرود و شعار است.
زبان از حالت اشارت به بشارت دادن تغییر می‌کند
علی محمد مؤدب مدیر مؤسسه شهرستان ادب با اشاره به تغییر زبان و ادبیات پس از انقلاب گفت: وقتی ما به سوره رفتیم سعی کردیم آن چیزی که در انقلاب اسلامی ادراک ما و هویت انقلاب اسلامی بود را شرح دهیم. پیش از انقلاب با بعد از انقلاب بسیار متفاوت است. زبان از حالت اشارت به بشارت دادن تغییر می‌کند. بشارت می‌آید به عصری که دیگر حرف می‌زند و ناگفته‌های خود را می‌گوید. ادبیات ایران می‌آید و در طول تاریخ مخاطبش را تربیت می‌کند.
وی در ادامه توضیح داد: نسل جوان آمد و یک اتفاقی را در ادبیات ما رقم زد که بخشی از آن قطعاً مدیون سوره است. سوره این فرصت را فراهم کرد تا بچه‌ها یکدیگر را پیدا کنند. مجله سوره یک فضای حسی را ایجاد کرد تا بچه‌ها جمع شوند.
دوره سردبیری آوینی یک فضای سلبی و ایجابی است
نعمت الله سعیدی درباره مجله سوره گفت: دوره سردبیری آوینی یک فضای سلبی و ایجابی است. آوینی یک میزی می‌چیند، افرادی را انتخاب می‌کند و جاذبه حداکثری دارد و از نظر تئوریک هم حالت سلبی دارد. به این معنا که حداقل ادبیات انقلاب یک پاتوق دارد. در دوران سردبیری آقای جلیلی، او نیز می‌داند که چه چیزی می‌خواهد. شناخت دارد، هویت دارد و پاتوقی را می‌سازد و مهم‌ترین ویژگی‌اش این است که نماینده مخاطب عام است. به این دلیل توفیقات و برکات خوبی هم دارد.
در برابر مخالفان‌مان باید سعه صدر داشته باشیم
مودب در تکمیل صجبت‌های خود گفت: ادبیات جای تاویل دارد. وقتی افرادی مخالف ما هستند باید سعه صدر داشته باشیم و حرف‌شان را بشنویم. ادبیات این ظرفیت را دارد تا با استعاره و پوشیده‌گویی حرف‌های تلخی هم بزند.
وی در ادامه در ارتباط با سوره بیان کرد: درخصوص داشته‌هایمان باید کار کنیم یعنی چهره‌ها، آثار، تاریخ تفکر و توحید عدالتخواهانه‌ای که داریم را مورد توجه قرار بدهیم. مجله‌هایی که از چهره‌ها و تبار ما دفاع کند، کم داریم.
پایان پیام/